καλογήριον

καλογήριον, τὸ (Μ)

το καλογηρίδιον*.

[ΕΤΥΜΟΛ. < καλόγηρ-ος + υποκορ. κατάλ. -ιον, (πρβλ. ακάτ-ιον, ποιημάτ-ιον)].